Messinia Terroirs

Το Messinia Terroirs αποτελεί μία πρωτοβουλία του Ιδρύματος Καπετάν Βασίλη και Κάρμεν Κωνσταντακόπουλου. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει μία σειρά ενεργειών όπως η μελέτη, η έρευνα, η καινοτομία στις καλλιεργητικές πρακτικές, η εκπαίδευση και η συμβουλευτική για την αναδιάρθρωση και την ανάδειξη του μεσσηνιακού αμπελώνα με νέες φυτεύσεις και έμφαση σε ελληνικές και διεθνείς ποικιλίες. Επιπλέον, περιλαμβάνει ενέργειες και δράσεις εξωστρέφειας και προβολής με παρουσιάσεις και διαδραστικά προγράμματα για τους παραγωγούς και τους εξαιρετικούς οίνους της Μεσσηνίας.

Βασικός στόχος του Messinia Terroirs είναι να δώσει νέα ώθηση στον οινικό κλάδο της Μεσσηνίας, να αναβιώσει την αίγλη του παρελθόντος και να αναδείξει όχι μόνο τη συναρπαστική ποικιλομορφία και μοναδικότητα του μεσσηνιακού αμπελώνα, αλλά και την πολυδιάστατη φυσιογνωμία του τόπου.

Τα χαρισματικά terroirs της περιοχής με το ιδιαίτερο μικροκλίμα που ευνοεί την παραγωγή εξαιρετικών κρασιών, η πλούσια γαστρονομική παράδοση και η μακραίωνη ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά σε ένα περιβάλλον σπάνιας φυσικής ομορφιάς, δημιουργούν τις προϋποθέσεις ώστε να αναγεννηθεί η Μεσσηνία ως οινοπαραγωγός περιοχή με αναγνωρίσιμη ταυτότητα και να καθιερωθεί ως οινοτουριστικός προορισμός διεθνών προδιαγραφών.

Μεσσηνία. Οίνος και η ιστορία.

Η ιστορία της «αμπελόεσσας» Μεσσηνίας είναι ζυμωμένη με τους θρύλους, τις παραδόσεις και τις αξίες μιας κληρονομιάς αιώνων στην αμπελουργία και την οινοποίηση.

Αρχαίες μεσσηνιακές πόλεις, όπως η Μεσσήνη, η Κυπαρισσία, η Κορώνη και η Πύλος, κοσμούσαν τα νομίσματά τους με το σύμβολο του βότρυ (τσαμπί) ή τη μορφή του θεού Διονύσου. Ο λυρικός ποιητής Αλκμάν κάνει λόγο για τον περίφημο Δένθι οίνο που παραγόταν στις πλαγιές του μεσσηνιακού Ταϋγέτου, ενώ ο Παυσανίας αναφέρει ότι το όρος Εύα, στην καρδιά της Μεσσηνίας, πήρε το όνομά του από το επιφώνημα ευοί (εβίβα) του διονυσιακού θιάσου. Κατά τη μυκηναϊκή περίοδο, οι πινακίδες της Γραμμικής Γραφής Β´ και τα ανασκαφικά ευρήματα στο ανάκτορο της Πύλου, όπως κύπελλα και αποθηκευτικά αγγεία, μαρτυρούν τη σημασία που είχε το κρασί στην τοπική οικονομία.

Με το πέρασμα του χρόνου, η Μεσσηνία εδραίωσε τη φήμη της στην παραγωγή κρασιού και την καλλιέργεια της αμπέλου και της σταφίδας, ιδιαίτερα με την εφαρμογή βελτιωμένων πρακτικών κατά τον 17ο και 18ο αιώνα. Παρά τις μεγάλες καταστροφές που υπέστησαν τα αμπέλια της Μεσσηνίας στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης, η ανάκαμψη δεν άργησε να έρθει. Στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν ο ευρωπαϊκός αμπελώνας καταστράφηκε από την φυλλοξήρα, η Μεσσηνία ανέπτυξε τις εξαγωγές οίνου και σταφίδας, η οποία αποτελούσε τότε το βασικό εξαγωγικό προϊόν του ελληνικού κράτους.

Στις αρχές του 20ού αιώνα, μεγάλες ελληνικές οινοποιητικές μονάδες δραστηριοποιήθηκαν στην περιοχή της Γιάλοβας, και προς το τέλος της δεκαετίας του 1920 η Μεσσηνία βρισκόταν ανάμεσα στους κυριότερους οινοπαραγωγούς νομούς της χώρας. Το 1954, 800 Μεσσήνιοι αμπελουργοί ενώνουν τις δυνάμεις τους και ιδρύουν τον Αγροτικό-Οινοποιητικό Συνεταιρισμό Μεσσηνίας «Ο Νέστωρ», με σκοπό τη συλλογή, τυποποίηση και διάθεση της σταφυλικής παραγωγής όλου του νομού Μεσσηνίας. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1980, οι αμπελουργοί εμπλουτίζουν τον τοπικό αμπελώνα με διεθνείς ποικιλίες, καθιερώνοντας στην Ελλάδα το Chardonnay και το Cabernet Sauvignon της Τριφυλίας, το οποίο ξεχωρίζει διεθνώς για την κορυφαία του ποιότητα.

Σήμερα, η αμπελουργία και η οινοπαραγωγή συνεχίζουν να έχουν σημαντικό ρόλο στη ζωή της Μεσσηνίας και να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας, της οικονομίας, και του πολιτισμού της.